اورژانس‌های پزشکی

شرایط خاص در عملیات احیاء قلبی تنفسی

(احیای مردگان)

 19 خرداد روزنامه جام جم

میتوان گفت که برای هر فردی که هوشیار نیست و با صدا کردن و تکان دادن واکنشی نشان نمیدهد باید اقدام به احیاء کرد. یک اصل را بیاد داشته باشید که عملیات احیاء را باید شروع کنید تا زمانیکه بدلیل شواهد  نیازی به ادامه نباشد(شواهد دال بر مرگ بیمار) و یا رسیدن افرادی مجرب تر که ادامه عملیات به آنها واگذار شود.

زمان توقف احیاء مشخص نبوده و با توجه به شرایط بیمار و نظر پزشک مسئول میتوان عملیات را قطع کرد. بنابراین ما بعنوان فردی که بر بالین بیمار میرسیم باید عملیات را شروع کنیم برآورد نیاز یا عدم نیاز به ادامه عملیات را به پزشکی که در بیمارستان مستقر است و وسایل تشخیصی در دست دارد واگذار کنیم.

تعدادی از بیماران نیاز به شروع  احیاء ندارند؛ در واقع این افراد مرده اند و احیاء در آنها ارزشی ندارد. نمونه آن افرادی هستند که دچار جمود نعشی شده اند که نشان از مرگ در ساعات پیش میشود. افرادی که دچار تجزیه و تعفن شده اند بدلیل آنکه روزها از مرگشان گذشته است احیاء در آنها ارزشی ندارد. جمع شدن خون در بخشهای تحتانی بدن، جائی که در تماس با زمین است که بشکل خونمردگی است از دیگر نشانه های مرگ است.

 از طرف دیگر تعدادی از بیماران با اینکه با انجام احیاء تغییری در وضع آنها رخ نمیدهد با اینحال نمیتوان گفت که مرده اند. بیماران مسموم با داروها از این دسته اند. اگر فردی دچار مسمومیت با داروئی گردد باید احیاء را آنقدر ادامه داد تا پادزهر دارو و دیگر اقدامات لازم به بیمار برسد. بیان مرگ در این افراد بسیار دشوار بوده و گاهی ساعتها عملیات احیاء طول میکشد و بیمار باز میگردد. افرادی که دچار کاهش شدید دمای بدن شده اند از دیگر مصدومانی هستند که نمیتوان براحتی عملیات احیاء را در آنها متوقف کرد. افراد با کاهش دمای بدن باید گرم شوند تا بتوان در مورد قابلیت حیاتشان نظر داد. بسیاری از داروهائی که در افراد با دمای طبیعی میتوان استفاده کرد در این افراد تا افزایش بهینه در دمای بدنشان قابل استفاده نیست.

حضور همراهان بیمار در اتاق احیاء در بیمارستانها موردی است که هنوز بر آن توافق نیست. دیدن عملیات احیاء توسط همراهان تحمل مرگ و از دست رفتن عزیزشان را افزایش میدهد و بهتر میتوانند با مرگ بیمار کنار بیایند. از طرفی همراهان در اتاق احیاء با بیقراری خود و اشغال فضای موجود میتوانند در انجام احیاء تداخل ایجاد کنند. بسیاری از همراهان کنترل خود را از دست داده و بطرف بیمار میروند و قبل از رسیدن مرگ حتمی بیمار به ابراز فراغ و گریه میپردازند. تعدادی از افراد با دیدن شرایط وخیم بیمار ممکن است از هوش رفته و بزمین افتاده و باعث شوند که بجای تمرکز تیم احیاء و پزشکان  برروی یکنفر مجبور به انجام درمان و صرف نیروی تیم احیاء بر 2 نفر گردد. درصورتیکه پزشک مسئول تیم احیاء با درنظر گرفتن فضاء و موقعیت زمانی و مکانی اجازه حضور همراهان را بدهد، بهتر است که نزدیکترین افراد بیمار با داشتن همراه در اتاق احیاء حضور پیدا کنند.